ترکیب بندی یا همان کمپوزیسیون عبارت است از تنظیماتی که یک هنرمند برای ایجاد همخوانی و وحدت میان هر جزء از یک اثر با رعایت تعادل ، تقارن و ریتم مناسب انجام می دهد که در اینجا شما را به طور کامل با آن آشنا می نماییم .
به طور کلی عکاسی علاوه بر نیاز به هنر و مهارت نیازمند ترکیب بندی یا همان مسئله ی زیبا شناسی در کار می باشد .
همان طور که می دانید بخش اعظم عکاسی بدون دوربین است و یک عکاس باید به قدری خلاق و ریز بین باشد که بداند چگونه می تواند تصویری زیبا را با بیان تمام جزئیات به تصویر بکشد وترکیب بندی یکی از همان فنونی است که چگونگی قرار دادن اجزای عکس در کنار یکدیگر را برای کاربر مشخص می کند .
حال بیایید با هم به بررسی دو مورد اساسی در زیبایی هر چه بیشتر سوژه ها به هنگام ثبت بپردازیم.
- نسبت یک / سوم
همان طور که می دانید قسمت های مختلف در کار همیشه ارزش نمایشی یکسان ندارند و اصولا قسمت هایی هستند که توجه بیشتری را به خود اختصاص می دهند تا جایی که باید بیشترین تمرکز را برای استفاده ی بیشتر روی آنها انجام داد.
حتما تا به حال متوجه شده اید که هنگام عکاسی قرارگیری عنصرهای کارآمد و مهم در نقطه ی تلاقی خطوط افقی و عمودی سوژه ی تصویری شما را به سه بخش قسمت می کنند تا بیشترین توجه جلب شود در این هنگام اگر توسط ترسیم خطوط فرضی طول و عرض شما به سه بخش تقسیم شوند این خطوط در چهار نقطه که همان نقطه ی طلایی است یکدیگر را قطع می کنند و هر چه سوژه ی شما به این خطوط نزدیک باشند هماهنگی بیشتری در جلب توجه دارند.
برای مثال به عکس زیر توجه نمایید :
- خطوط راهنما و نقطه ی کانونی :
همان طور که قبلا اشاره کردیم نقطه ی کانونی بخشی اصلی سوژه است که توجه را در نگاه اول به خود جلب می کند و به طور کل هر عکس حتما بایستی یک نقطه ی کانونی داشته باشد چرا که وقتی عکس یکدست باشد عموما هیچ گونه جذابیت و گیرایی خاصی در بیننده ایجاد نمی کند .
به طور معمول علاوه بر نقطه ی کانونی اصلی یک تصویر می تواند قابلیت داشتن چندین نقطه ی کانونی فرعی را نیز داشته باشد بدین صورت که نقطه ی کانونی اصلی، نگاه بیننده را با خود تا رسیدن به نقاط کانونی فرعی همراه می کند .
برای درک بهتر این تعریف به تصویر زیر توجه نمایید :
